اصطلاح " سوگیری سازگاری " یک سوگیری در حوزه تصمیم گیری است که توسط سدلر و وودی در سال ۲۰۰۳ تعریف شده است، به تمایل افراد به ارزیابی رفتار بین فردی خود در یک وضعیت خاص براساس تصورات کلی خود اشاره دارد، حتی اگر رفتار واقعی آن‌ها در آن موقعیت تا حدودی نادیده گرفته شود.

این تعصب ناشی از تمایل به سازگاری درونی و حفظ خودپنداره منسجم است. افراد تمایل طبیعی دارند که ادراک خود را با تصویر کلی خود هماهنگ کنند، و آنها را به تفسیر و قضاوت رفتار خود به شیوه ای سازگار با مفهوم خود، حتی اگر ممکن است به طور کامل رفتار واقعی خود را در یک وضعیت خاص منعکس نکنند.

مثال 

به عنوان مثال، فرض کنید کسی که به طور کلی خود را صادق می داند، در یک شرایط خاص در یک عمل کوچک از عدم صداقت شرکت می کند. گاهی اوقات افراد به روش‌هایی عمل میکنند که با تصویر‌ معمول خود مطابقت ندارند. تعصب سازگاری میتواند‌ آنها را به حداقل رساندن یا توجیه رفتار نادرست خود و تمرکز بر ویژگی‌های دیگری که آنها معتقدند آنها را صادق می کند.

این سوگیری تأثیر قدرتمند خودپنداره را در تفسیر و ارزیابی رفتار فرد برجسته می کند. این نشان میدهد‌ که چگونه افراد تلاش می‌کنند تا انسجام و انسجام درونی خود را در ادراک خود حفظ کنند، حتی تا حدی رفتار واقعی خود را در یک وضعیت خاص نادیده بگیرند.

آگاهی از تعصب سازگاری میتواند‌ به افراد کمک کند تا به طور انتقادی رفتار خود را ارزیابی کنند و ارزیابی‌های عینی بیشتری انجام دهند. با شناخت پتانسیل خودپنداره برای شکل دادن به تفسیرها، افراد میتوانند‌ برای درک متعادلتر‌ و دقیق‌تر از اقدامات خود تلاش کنند و به سمت هماهنگ کردن رفتار خود با تصویر خود مورد نظر خود تلاش کنند.