تصور مردم از توجه دیگران به آنها بیش از آن مقداری است که دیگران واقعاً به آنها توجه می‌کنند. به این گرایش و تصور ناخودآگاه «توهم کانون توجه بودن» گفته می‌شود. این اشتباه ادراکی (سوگیری ذهن) که ریشه در خودشیفتگی انسان دارد به این دلیل روی می‌دهد که اشخاص ناخواسته فراموش می‌کنند که هرچند آنها از نگاه خودشان در مرکز جهان هستند اما از نگاه دیگری در مرکز جهان نیستند. دیگران نیز خودشان را در مرکز جهان می‌بیند.