باور به ارتباط یا توانایی برقراری ارتباط بین رویدادها، اشخاص و چیزها با یکدیگر درحالی‌که هیچ نشانه یا شواهدی مبنی بر ارتباط وجود ندارد. به‌ویژه باور به اینکه افکار، خواسته‌ها و آرزوهای ما می‌توانند تأثیراتی بر جهان مادی بگذارند و مسیر طبیعی رویدادها را تغییر دهند. این نوع باور در میان مردم در سراسر جهان رایج است و حتی در بسیاری از ادیان و آئین‌ها به آن توجه می‌شود. باورهایی مثل چشم زخم، فوت کردن، آب ریختن پشت مسافر، قربانی کردن برای رفع بلا، توقف و صبر پس از عطسه، اعداد نحس، گربهٔ سیاه، به همراه داشتن یک شیء برای خوش شانسی، گفتن کلمات یا جملاتی برای روشن شدن خودرو یا به کار افتادن سیستم‌ها و بسیاری دیگر می‌توانند نشانه‌های از «تفکر خیالی» باشند. در روان‌پزشکی «تفکر وهمی» نوعی «اختلال فکری» محسوب می‌شود.

برای تصمیم گیری بهتر می توانید از گزینه استفاده کنید.